امروزه عفو و گذشت در زندگی‌هایمان کم رنگ و گاهی بی‌رنگ شده است و این در حالی است که برای یک شخص مسلمان که اسوه و الگوی
او پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم و اهلبیت علیهالسلام هستند، گذشت باید از بارزترین مشخصه‌های او باشد.
خداوند متعال می‌فرماید:
«وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ. بايد عفو كنند و چشم بپوشند آيا دوست نداريد خداوند شما را ببخشد؟» [1]
شهید مطهری در این مورد می‌فرماید:
عفو، گذشت از مجازات است ولی صفح، یک درجه بالاتر است. صفح این است که انسان نه تنها آن مجازات معمول را انجام نمی‌دهد، بلکه به
روی طرف هم نمی‌آورد.
در مورد عفو نبی اكرم از زبان انس بن مالک این چنین بیان شده است:
پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم در بسیاری از اوقات روزه می‌گرفتند و بعد هم غذای بسیار ساده‌ای، چه هنگام سحر و چه افطار می‌خوردند و
معمولا افطاری ایشان یک مقدار شیر بود که من تهیه می‌کردم.
یک شب که ایشان با عده‌ای از صحابه بودند خیلی دیر به منزل آمدند، آنقدر دیر که من خیال کردم ایشان در منزل یکی از اصحاب افطار
کرده‌اند. من هم شیر را خودم خوردم و بعد هم رفتم و خوابیدم. وقتی که آمدند حس کردم که ایشان هنوز افطار نکرده‌اند. (ظاهرا انس بن
مالک از کسی پرسید که آیا پیامر صلیاللهعلیهوآلهوسلم امشب جایی مهمان بودند و او گفت نه هیچ چیز دیگری هم در دسترس نبود.)
رفتم و خودم را مخفی کردم. ایشان وقتی دیدند چیزی موجود نیست رفتند و خوابیدند. انس که خودش قصه را بازگو کرده است، می‌گوید
پیامر صلیاللهعلیهوآلهوسلم تا زنده بودند چیزی در این مورد به روی من نیاوردند.[2]
حال ما که الگو و اسوی خود را پیامر صلیاللهعلیهوآلهوسلم قرار داده‌ایم، تا چه اندازه خلق و خوی ایشان را در خود پرورش داده‌ایم؟ ایا ما هم
مثل ایشان، صفح (گذشتی که به روی طرف هم نیاوریم) از خود نشان می‌دهیم یا همان عفو را هم نداریم؟
———————————————
منابع: ( رهروان ولايت )
1- نور/22.
2- برگرفته از مجموعه آثار شهید مطهری، ج26، ص390.
فرم در حال بارگذاری ...
