تو پارک نشسته بودم داشتم تو گوشی فیس بوکمو چک می کردم.

یه پسر پنج شش ساله اومد گفت: عمو یه آدامس می خری؟

گفتم: همرام پول کمه ولی میخوای بشین کنارم، الان دوستم میاد می خرم.

گفت: باشه و نشست کنارم 

بعد مدتی گفت: عمو داری چیکار می کنی؟

گفتم: تو فضای مجازی می گردم.

گفت: اون دیگه چیه عمو؟

خواستم جوابی بدم که قابل درک یه بچه پنج شش ساله باشه. گفتم: عمو،

فضای مجازی جاییه که نمی تونی چیزی لمس کنی ولی تمام رویاهاتو اونجا می سازی!

گفت: عمو فضای مجازیو دوس دارم. منم زیاد توش می گردم.

گفتم: مگه اینترنت داری!؟

گفت: نه عمو، بابام زندانه، نمی تونم لمسش کنم ولی دوسش دارم.

مامانم صبح ساعت 6 میره سر کار شب ساعت 10 میاد که من میخوابم،نمی تونم ببینمش

ولی دوسش دارم. وقتی داداشی گریه می کنه نون می ریزیم تو آب فک می کنیم سوپه،

تا حالا سوپ نخوردم ولی دوسش دارم. من دوس دارم درس بخونم دکتر بشم ولی نمی تونم

مدرسه برم باید کار کنم. مگه این دنیای مجازی نیست عمو؟

اشکامو پاک کردم. نتونستم چیزی بگم. فقط گفتم: آره عمو دنیای تو مجازی تر از دنیای منه.

منبع : افسران جنگ نرم